مفهوم طراحی بر اساس ظرفیت
اگر مسیر انتقال نیرو در اعضای یک پل (مانند تیر و ستون، فونداسیون، کوله ها و...) را مثل یک زنجیر تصور کنیم، چنانچه حلقه ی ترد مقاومت کمتری از حلقه های شکل پذیر داشته باشد، سازه رفتار تردی خواهد داشت؛ چرا که حلقه ی ترد در اثر افزایش نیرو زودتر خراب شده و مانع از افزایش تنش در سایر اعضا می شود.
در صورتی می توان از پل انتظار رفتار شکل پذیر داشت که حلقه ی ترد ( اعضای ترد ) مقاومت بالاتری نسبت به اعضای شکل پذیر داشته باشند
شکل 18 زنجیره ی Pauly و Priestley
روش های طراحی
دو رویکرد در طراحی پل های وجود دارد: طراحی بر اساس نیرو و طراحی بر اساس تغییر مکان
طراحی بر اساس نیرو
در روش طراحی بر اساس نیرو که یک روش متداول و قدیمی می باشد، ابتدا بر اساس حدس اولیه، متریال و سختی اعضا اختصاص داده می شود سپس بر اساس نیروهای لرزه ای کاهش یافته تحلیل صورت می گیرد و تغییرمکان ها و نیروهای به دست آمده (ظرفیت سازه) را با آتچه مطلوب سطح عملکرد می باشد، مقایسه می کنند. بخش هایی که نیاز به شکل پذیری می باشد را با ارائه ی جزئیات، شکل پذیر طرح می کنند
شکل 2 تعیین ضریب رفتار پل
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
